Stoelen en tempeltjes

Eerst was er de idee van een gast, iemand die lang verwacht wordt en voor wie een stoel wordt klaargezet, zoals voor de profeet Elia bij het Joodse Paasfeest.

Maar tijdens het werk begon de stoel de plaats van de gast in te nemen en werd zelf een gestalte,die pas allure kreeg op een verhoging met traptreden en een wijkend perspectief.

De Amsterdamse grachtenhuizen met hun stoepen gaven voorbeelden te over en de principes van de gulden snede brachten orde in de maatvoering.
Zette je de stoeltjes ruggelings tegen elkaar op een vierkant grondvlak, dan ontstond een tempelachtig gebouwtje.
De terrassen waarop ik ze plaatste vormden de opmaat tot de latere landschapsbeelden.